Podłoże – jakie wybrać?

Kiedy zakupimy roślinę warto poczekać z wszelkimi zabiegami, również z jej przesadzaniem, około dwóch tygodni, aż roślina się zaaklimatyzuje. Wpłynie to pozytywnie na jej kondycję i dalszy rozwój.
Ziemia uniwersalna (pH 5,5-6,5)
Podłoże wieloskładnikowe, na bazie torfu wysokiego.
Zazwyczaj zawiera podstawową dawkę nawozów, takich jak azot, fosfor i potas. Taką ziemię można zastosować do większości zielonych roślin domowych. Warto ją modyfikować, by lepiej wpasować się w preferencje poszczególnych gatunków.

Ziemia do paproci (pH 5-6)
Specjalna mieszanka torfu wysokiego, keramzytu, glinki wulkanicznej wraz z nawozem przeznaczonym do paproci. Podłoże zapewnia prawidłową wilgotność, dostarczając równocześnie roślinie odpowiednich składników odżywczych.

Ziemia do palm, juk i innych roślin zielonych (pH 6-7)
Mieszanka zawierająca torf niski i wysoki oraz dawkę nawozów startowych. Posiadają też domieszkę perlitu, keramzytu, krzemionkę oraz glinkę dzięki czemu zapobiegamy gromadzeniu się wody w doniczce.

Ziemia do kaktusów i sukulentów (pH 5,7-6,8)
Mieszanka torfu wysokiego i niskiego z dodatkiem drobnego żwiru lub keramzytu. Sukulenty słyną z tego, że nie potrzebują zbytniej pielęgnacji i wytrzymują dłuższy okres bez podlewania. Nie przepadają za nadmiarem wilgoci w podłożu, dlatego ziemia musi doskonale przepuszczać wodę.

Ziemia BIO do ziół i warzyw i innych roślin jadalnych (pH 6-7,2)
Tworzone na bazie torfu, z dodatkiem nawozów organicznych pochodzenia roślinnego. Można posadzić je również w ziemi uniwersalnej, ale warto wcześniej sprawdzić, czy nie dodano do ziemi sztucznych nawozów.

Warto również zadbać o odpowiedni drenaż, który zapobiegnie gromadzeniu się nadmiaru wody na dnie doniczki, ale równocześnie zapewni podtrzymanie wilgoci. W tym celu wysypuję na spód donicy około 2-3 centymetrową warstwę keramzytu. Kolejnym polecanym przeze mnie dodatkiem jest perlit. Stosuje się go jako dodatek, który spulchnia i rozluźnia podłoże, dzięki czemu łatwiej przebiega rozrost korzeni.

Dla roślin egzotycznych, a więc takich, które lubią stałe utrzymywanie wilgoci w glebie korzystne jest dodanie zrębków kokosowych, ponieważ doskonale napowietrzają podłoże, co wpływa pozytywnie na rozrost systemu korzeniowego, a także chroni go przed ewentualnym gniciem.

Zrębki kokosowe

Zapraszam na mój Instagram

Szybko rosnące rośliny

Czasem zdarza się tak, że marzymy o tym, aby roślina, którą zakupiliśmy otrzymała niesamowicie duży pokrój i rozmiar. Przesadzamy, podlewamy nawozimy i… nic. Warto więc wiedzieć, które gatunki usatysfakcjonują nas swoim tempem wzrostu.

Kiedy chcemy wypełnić pusty kąt mieszkania, radzę wybierać pnącza. Z zasady rosną szybko, a my możemy kierować pędy, w którąkolwiek stronę chcemy; możemy piąć roślinę ku górze, albo sprawić, by płożyła się w kierunku ziemi. Kolejnym atutem jest też fakt, że pnącza rewelacyjnie wyglądają zawieszone na np. karniszu w makramie.

1. Ceropegia woodii

Ten sukulent o zwisających pędach nie jest zbyt wymagający, dlatego nada się nawet do uprawy przez amatorów. Najważniejsze to pamiętać o tym, że roślina nie potrzebuje dużej ilości wody, więc lepiej zapomnieć ją podlać, niż zrobić to za często. Wystarczy wsadzić ją do odpowiedniego podłoża i patrzeć jak szybko rośnie.

Ceropegia Woodii

2. Epipremnum

To jedno z moich ulubionych pnączy. Rośnie w bardzo szybkim tempie, bo może urosnąć aż 50 centymetrów w ciągu roku! Kolejnym atutem jest fakt, że występuje w wielu odmianach, które w niektórych przypadkach znacząco różnią się od siebie np. wybarwieniem. Podobnie jak ceropegia, nie są one zbyt wymagające, natomiast wymagają innych warunków uprawy – uwielbiają wilgoć, ale nie można ich przelać, z drugiej strony ziemia w doniczce nie może być przesuszona. Trzeba odnaleźć złoty środek.

Epipremnum Snow Queen

3. Monstera

Odmian monster jest również bardzo wiele. Każda z nich wygląda trochę inaczej, chociaż łączy ich jeden mianownik – tempo wzrostu. Są to pnącza, dlatego dają duże możliwości kształtowania, a przy odrobinie pielęgnacji będą w świetnej kondycji. Pamiętajmy, że monstery najlepiej rosną w ciasnych doniczkach i przy dużej wilgotności powietrza.

Monstera Monkey Mask

4. Fikus

Podobnie jak monstery występują w wielu odmianach, lubią dużą wilgotność powietrza, a zbyt duże doniczki hamują jej wzrost. Jeśli chcemy, by szybko rosły oraz w większym rozkrzewieniu, warto przyciąć roślinę na wiosnę.

Fikus dębolistny

5. Bluszcz

Kiedy szukamy roślin, które mogłyby trafić w zacienione miejsce, bluszcz okaże się idealnym kandydatem. Również nada się do amatorów, ponieważ nie wymaga zbyt wielu zabiegów pielęgnacyjnych, a dodatkowo doskonale poradzi sobie w miejscach chłodnych.

Bluszcz Hedera ‚Hestor’

 
Zapraszam na mój Instagram

Ceropegia woodii – jak rozmnożyć roślinę sposobem motylkowym?

Ceropegia woodii to jedna z moich ulubionych roślin domowych, ze względu na łatwość pielęgnacji, a także tempo wzrostu. Ten sukulent jest mało wymagający, rzadko choruje, a jednym z niewielu zagrożeń w jego hodowli jest przelanie. Dodatkową zaletą  jest fakt, że jej rozmnażanie jest niezwykle łatwe.

W celu jej propagacji potrzebujemy:

• ostrych, czystych, a najlepiej zdezynfekowanych nożyczek
• doniczki wraz z ziemią do sukulentów
• miękkiej, przegotowanej wody do zroszenia rośliny
• przeźroczysty słoik

Ceropegia – rozmnażanie krok po kroku:

1. Czystymi nożyczkami z rośliny-matki odcinamy wybrany fragment pędu sukulenta, a następnie tniemy go na mniejsze elementy, czyli na pary listków, które nazywa się potocznie „motylkami” (stąd też wzięła się nazwa tego sposobu propagacji, czyli metoda motylkowa). Cięcie wykonuje się za oczkiem – miejscem, z którego wyrastają listki.

2.Następnie przygotowujemy małą doniczkę z ziemią do sukulentów. Podłoże można zakupić już gotowe, jak również można przygotować mieszankę samodzielnie wykorzystując w tym celu ziemię uniwersalną, perlit i piasek w proporcji 1:1:1.

3.Umieszczamy pocięte pary listków w ziemi, a ich łączenia przykrywamy ziemią. Jest to dosyć mozolny proces, który wymaga od nas dużej dozy cierpliwości, dlatego zazwyczaj używam drewnianej wykałaczki, więc proces przykrycia oczek ziemią idzie o wiele szybciej.

4. Delikatnie zraszamy ziemię miękką wodą i przykrywamy doniczkę słoikiem, tworząc w ten sposób coś na wzór małej szklarni, dzięki której utrzymamy odpowiedni poziom wilgotności, proces ukorzeniania przebiegnie sprawniej.

5. Ceropegia lubi jasne miejsca, więc ustawiamy roślinę w takim miejscu, ale nie w bezpośredniej ekspozycji na promienie słoneczne.

6. Propagację ceropegii możemy uznać za udaną wówczas, gdy wyjęcie z ziemi będzie stosunkowo trudne, a dodatkowo zacznie wypuszczać nowe listki.

Ta metoda rozmnażania niesie ze sobą wiele korzyści. Przede wszystkim nie musimy ciąć całego pędu, wystarczy odciąć kilka ostatnich par listków z końców nitki, co również pomoże zagęścić roślinę. W tym sposobie omija się generalny etap większości propagacji, czyli ukorzenianie w wodzie, które czasem nie przynosi wymarzonych efektów.

Zapraszam na mój Instagram

Najczęstsze choroby roślin:

1.Choroby grzybowe

Jest to jeden z najczęstszych problemów występujących u roślin. Na liściach wygląda jak ciemne plamy z żółtymi obwódkami. Gdy zauważymy takie objawy trzeba szybko oddzielić roślinę od pozostałych i usunąć zakażone fragmenty przy użyciu odkażonych narzędzi. Warto wykonać oprysk, aby zatrzymać rozprzestrzenianie się choroby.

2.Choroby wirusowe

Postępują bardzo szybko i groźnie dla rośliny. Objawiają się w postaci przebarwień i smug na liściach. Niestety na rynku nie istnieje żaden preparat zwalczający tę przypadłość, dlatego chorą roślinę należy jak najszybciej odizolować, następnie spalić, a doniczkę wyrzucić.

Szkodniki roślin:

1. Przędziorki

Jeśli na swojej roślinie zauważysz delikatną sieć pajęczyn – najprawdopodobniej zadomowił się na niej przędziorek. Pajęczaki wyglądają jak małe czerwone, żółte, bądź brązowe punkciki. Ich obecność powoduje żółknięcie i brązowienie liści, niekiedy dochodzi też do ich zwijania. Najczęstszym powodem pojawiania się szkodnika jest zbyt suche powietrze (szczególnie w okresie grzewczym), uprawa rośliny w niekorzystnych warunkach i brak zraszania. Przędziorki można zwalczyć sposobami chemicznymi (istnieją specjalne preparaty) oraz w sposób ekologiczny np. czyszcząc kilkukrotnie liście wodą z szarym mydłem.

2. Wciornastki

Wciornastki są tak małe, że trudno dostrzec je gołym okiem, natomiast szkody, które powodują, są bardzo charakterystyczne. Pierwszym symptomem jest odbarwienie liści. Pojawiają się na nich drobne uszkodzenia oraz plamy o srebrzystym zabarwieniu. czasem zauważalne są czarne kropki – odchody owada. Dodatkowo liście rośliny mogą się nienaturalnie wykrzywić. Wciornastek nie lubi wilgoci, więc walkę z nim warto rozpocząć od dokładnego umycia każdego liścia wodą z szarym mydłem, albo z rozgniecionym ząbkiem czosnku. Zabieg powinno się powtarzać codziennie przez dwa tygodnie. Metody naturalne można zastąpić również preparatami chemicznymi.

3. Wełnowce

Wełnowce posiadają charakterystyczny wygląd – biały nalot przypomina pleśń lub watę. Pojawiają się najczęściej w okresie grzewczym i żerują na spodzie liści oraz pomiędzy liściem a łodygą. Szczególnie narażone na ich atak są sukulenty. Jednym z domowych sposobów walki ze szkodnikami jest przemywanie roślin wodą z mydłem lub alkoholem (na litr wody 20 g mydła lub 100 ml denaturaty, bądź spirytusu).

Zapraszam na mój Instagram

Jak myć rośliny domowe?

Bez względu na gatunek, wygląd i rozmiar rośliny – każda na swoich liściach gromadzi kurz. Często nie zdajemy sobie sprawy, jak istotne jest ich regularne oczyszczanie i mycie. Pozbywamy się w ten sposób wszelkich zanieczyszczeń, a przy okazji dbamy o podniesienie poziomu wilgotności.

Najkrócej mówiąc – myjemy roślinę po to, by ułatwić jej prawidłowy rozwój. Wynika to z faktu, że umożliwiamy wówczas pochłanianie większej ilości światła, a co za tym idzie proces fotosyntezy przebiega prawidłowo. Co więcej oczyszczając liście zapobiegamy pojawianiu się szkodników takich jak wciornastki lub przędziorki, które uważają kurz i brud za idealne warunki do zadomowienia.

Sposoby mycia roślin

Nie ma jedynej, najlepszej metody, dlatego sposób mycia liści warto dobrać do konkretnej rośliny, a także do naszych preferencji.

Najpopularniejszą metodą jest przecieranie liści wilgotną szmatką lub gąbką. Warto zadbać, by woda była miękka, przegotowana, można też dodać kilka kropli płynu do naczyń, dzięki czemu nabłyszczymy roślinę i zadziałamy prewencyjnie przed pojawieniem się pasożytów. Sprawdza się to szczególnie, gdy liście są duże, bez włosków i kolców (np. fikusy, monstery). Według mnie mimo, że jest to jedna z najbardziej czasochłonnych metod, jest również najskuteczniejsza, oraz, co ważne, koncentruje naszą uwagę na roślinie, dzięki czemu mamy czas, żeby przyjrzeć się jej stanowi.

Do roślin posiadających drobne liście, lub takich, które posiadają na nich włoski wybrałabym obfite zraszanie rośliny wodą. Podobnie jak w przypadku wcześniejszej metody, miękką wodę można wesprzeć dodatkiem płynu do mycia naczyń. Jest to o tyle bezpieczniejsza metoda od popularnego prysznica, że nie jest możliwe przelanie, co w przypadku tego drugiego jest praktycznie niemożliwe. Warto pamiętać, że nawet jeśli zastosujemy tę popularną metodę i przykryjemy donicę folią, pozornie chroniąc ją przed przelaniem, woda i tak odnajdzie drogę, aby pokonać zabezpieczenie.

Nie możemy zapomnieć o kaktusach, które nie dość, że są sukulentami, to posiadają kolce, więc ich czyszczenie na pierwszy rzut oka może wydawać się trudne. Nic bardziej mylnego – warto zaopatrzyć się w pędzelek z miękkim włosiem.

Zapraszam na mój Instagram